Przywództwo

Stąd widok otwiera się na nawę główną, która jest zdominowana przez duży krzyż triumfalny autorstwa Bernta Notke. Został on podarowany przez biskupa Krummedicka i wzniesiony w 1477 roku. Adam i Ewa stoją u góry po prawej i lewej stronie. Poniżej krzyża znajdują się opłakująca Maria i uczeń Jan. Darczyńca Krummedick umieścił siebie naprzeciwko Marii Magdaleny, tak zwanej wielkiej grzesznicy, nawiązując w ten sposób do przebaczenia, którego doświadczyła ta kobieta. Postać ukrzyżowanego mężczyzny, stworzona przez Notke, łączy w sobie majestat i agonię Syna Bożego. Krzyż został zaprojektowany jako drzewo życia: Gałęzie wyrastają z drewna, na którym wisi Jezus. Drewno przekleństwa staje się drzewem życia. Wiara w Chrystusa, który oddaje swoje życie jako gwarant Bożej miłości, daje życie.

Nad zamurowanym przejściem do kazalnicy dawnego klasztoru katedralnego znajdują się dwa obrazy z 1646 roku, które ilustrują sagę powstania katedry:

Kiedy cesarz Karolus Magnus polował pewnego dnia na granicy wendyjskiej, dzięki szczególnej sztuce udało mu się upolować pięknego, dużego jelenia. Już naciągnął łuk: wtedy dumne zwierzę opadło na kolana i przytuliło się do niego. Teraz cesarz nakłada na niego złotą obrożę ozdobioną klejnotami i wypisuje liczbę lat, które minęły od narodzin Chrystusa. Czterysta lat później książę Henryk Lew widzi jelenia, który każdego ranka przybywa z jego zamku w dole Hertogen do źródła, które wznosi się na górze. Rozkazuje złapać jelenia i patrząc na ozdobę szyi, widzi, że między potężnymi rogami wyrósł złoty krzyż. To poruszyło jego serce, więc kazał położyć fundamenty kościoła katedralnego w miejscu odwiedzonym przez jelenia i nadał mu złoty krzyż na czerwonym polu jako herb.

Ale nie był w stanie całkowicie pokonać źródła, a jeśli ktoś uważnie słucha, nadal szumi w najgłębszej ziemi. Dlatego wieże są krzywe (Lübische Geschichten und Sagen, opublikowane w 1852 r.).

Figura Maryi wykona została tuż przed reformacją, a zdają się w niej  pobrzmiewać słowa anielskiego pozdrowienia: „Bądź pozdrowiona, łaski pełna, Pan z Tobą”. Matka Boska patrzy na syna, który jedną dłoń unosi w geście błogosławieństwa, drugą dotyka winogron, spoczywających w ręku Maryi. Jakkolwiek gesty wyglądać mogły familiarnie, radośnie, może nawet zabawnie, stanowią zapowiedź Chrystusowej męki oraz Komunii Świętej. 

W każdą  niedzielę oraz inne dni świąteczne o godz. 10.00 odprawiana jest w katedrze luterańska eucharystia, podczas której członkowie Rady Kościelnej zapalają świece, prowadzą liturgię słowa oraz pomagają przy udzielaniu Komunii Świętej. 

Ambona to charakterystyczny element wystroju świątyni protestanckiej, z niej głoszono nauki nowej konfesji. U dołu ambony katedralnej widoczna jest figura Mojżesza z Tablicami Dekalogu. W obecnym kształcie ambona udekorowana jest 7 reliefami, przedstawiającymi sceny z życia Jezusa. Na szczecie widoczna jest figura Chrystusa Zmartwychwstałego pochodząca z 1570 r.  Katedra w Lubece jest siedzibą biskupa Kościoła Północnego (Nordkirche), i właśnie z tej renesansowej ambony  wygłaszane jest charakterystyczne dla kościoła protestanckiego kazanie. 

Oryginalne katedralne witraże uległy zniszczeniu w wyniku nalotów w 1942 r. Podczas rekonstrukcji wybrano przeszklenia z prostymi okuciami ołowianymi. Zachodnie okno zostało artystycznie zaaranżowane przez alzackiego artystę Lothara Quinte. Podczas wieczornych nabożeństw, zwłaszcza w marcu i wrześniu, słoneczne promienie - przebiegając przez barwne szkło - dają niezwykły efekt kolorystyczny ukazując Krzyż Triumfalny: prawdziwe kazanie bez słów! 

Charakterystyczne barokowe przedstawienie aniołów jako dzieci (tzw. putto), pojawiło się w zdobieniach jednej z kaplic grzebalnych lubeckiej katedry. Uosabiać miało wszechogarniającą radość intensywnych, ale ulotnych momentów życia, wzmocnioną dodatkowo przez motyw baniek mydlanych.  Barokowy koncept zakładał skontrastowanie witalnego nastroju poprzez umieszczenie putta na froncie kaplicy grzebalnej. 

Ołtarz został stworzony w XV w. przez lubeckiego artystę, który w swym dziele nawiązał do  tradycyjnej modlitwy, nazywanej Godzinkami, odmawianej w  7 momentach dnia, zestawiając ją z 7 wybranymi  stacjami Drogi Krzyżowej.  Widoczne  pod częściami ołtarza podpisy pochodzą z  hymnu  77 (wg Protestanckiej Księgi Hymnów): „Chrystus dający zbawienie”. Podczas 7 tygodni przed Wielkanocą luterańscy wierni katedry gromadzą się przed ołtarzem  na nabożeństwie, będącym przypomnieniem męki Chrystusa, jak i poświęconym cierpieniom współczesnych ludzi. 

Zapalenie świecy jest modlitwą bez słów, dzień po dniu czynią tak dziesiątki wiernych albo odwiedzających świątynię. Dwa razy w miesiącu w piątki odbywa się modlitewne nabożeństwo przy powstałym z płonących świec ołtarzu, na które składają się zarówno pieśni ekumenicznego bractwa z Taizé, intencje ogólne, jak i momenty absolutnej ciszy. 

Dedykowany Najświętszej Pannie ołtarz, powstały tuż przed wybuchem reformacji, ukazuje zwiastowanie narodzin Jezusa, przy wykorzystaniu popularnego w późnym średniowieczu motywu łowienia jednorożca. Bóg przychodzi na świat poprzez swego Syna. Tajemnica wcielenia objawia się w specyficznym języku symboli: złowić jednorożca może tylko Dziewica, na której łonie ten położy swoją głowę. Róg jednorożca zamiast tradycyjnej lilii trzyma także w ręku zwiastujący anioł. 

Przesłona tęczowa, niegdyś wzniesiona w celu oddzielenia obszaru chóru dla Liturgii Godzin kanoników, została otwarta, aby utworzyć bramę do baptysterium podczas przebudowy. Rzeźby na lektorium zostały stworzone przez Bernta Notke i ukończone w 1477 roku wraz z krzyżem triumfalnym. Cztery rzeźby przedstawiają patronów katedry: świętego Mikołaja, świętą Marię, świętego Jana Chrzciciela i świętego Błażeja. Zegar pochodzi z 1628 roku, na którym Wiara - pielgrzym z laską pielgrzyma - wybija kwadranse. Co godzinę szkielet - Śmierć - uderza w dzwon i obraca klepsydrę: nasz czas jest ograniczony, ale jeszcze się nie skończył. Otrzymujemy kolejną cenną godzinę - ufając Bogu, który trzyma cały czas w swoich rękach.

Pierwotnie chrzcielnica umiejscowiona była przy głównym wejściu do katedry. Fakt ten przypominał każdemu wchodzącemu, że jest ochrzczony, i że należy do Boga. W 1942 r. na skutek alianckich nalotów na miasto znaczna część wnętrza świątyni uległa zniszczeniu. Chrzcielnica w aktualnym kształcie zaprojektowana została przez Fridhelma Grundmanna.  Niemal co niedzielę odbywają się tutaj ceremonie chrztu, którym towarzyszy muzyka barokowych organów. Co ciekawe,  znakomity instrument jest tak skonstruowany, że organista grać na nim może jedynie w pozycji stojącej.  

Przestrzenny, dobrze oświetlony aneks południowy z pięknym widokiem na otaczającą zieleń i  Młyński Staw (Mühlenteich) jest dedykowany najmłodszym wiernym. Dzieci mają tutaj swój ołtarz, śpiewają religijne pieśni, słuchają tekstu Biblii oraz biblijnych historii, uczą się i bawią. 

Wystawa„Stunning Stones” ilustruje burzliwą historię katedry w Lubece i wielkie wysiłki, które należy podjąć, aby ją zachować.
Zachęcamy do wsparcia nas w kolumnie darowizn!

Barokowy ołtarz główny ze stallami chórowymi spłonął podczas nalotu na Lubekę 29 marca 1942 r. Podczas odbudowy zdecydowano, że nowy ołtarz powinien znajdować się w centrum kongregacji; z drugiej strony zainstalowano szklany front do zawalonego wówczas chóru wschodniego, który do dziś oddziela chór wschodni jako wspaniałą przestrzeń eventową.
W miejscu ołtarza głównego znajduje się dziś panel Antoniusa z 1503 roku, przedstawiający sceny z życia św. Antoniego, które charakteryzowało się wieloma pokusami.

Henryk Lew położył kamień węgielny pod trójnawową romańską bazylikę w 1173 roku. Jednak już po kilku dekadach budynek stał się smuklejszy, wyższy i lżejszy, a także potrzebował więcej miejsca na ołtarze i kaplice. Dobre 150 lat po Heinrichu, biskup Bocholt ukończył budowę katedry z chórem wschodnim. Dziś kongregacja spotyka się w tym chórze na śniadania wielkanocne, kawę kościelną, dni biblijne dla dzieci i wystawy. Bocholt, lekarz i teolog, nadal spoczywa w centrum pokoju.

„Skarga Chrystusa  skierowana do niewdzięcznego świata” to barokowy obraz, ukazujący  Zbawiciela z podniesioną ręką na tle niecodziennego tekstu, zwanego Słowem Katedry z Lubeki,
„Jestem światłem, ale nie widzisz mnie.
Jestem ścieżką, ale nie podążasz za mną.
Jestem prawda, ale nie uwierzyłeś mi.
Jestem życiem, ale nie szukasz mnie.
Jestem pełen bogactw, ale nie prosisz o wsparcie.
Jestem szlachetny, ale nie służysz mi.
Jestem pełen piękna, ale nie kochasz mnie.
Jestem miłosierny, ale nie szukasz mojej łaski.
Jeśliś potępiony  – przyjmij to ode mnie”.

Legenda głosi, że obdarzony wyjątkową siłą i wzrostem Christophorus, trudnił się przenoszeniem ludzi, najpewniej pielgrzymów, na drugą stronę rzeki. Pewnego dnia dane mu było nieść na swoich barkach dziecko. Ciężar okazał się ogromny, ale z toni, która zaczęła Christophorusa pochłaniać, dobiegł głos, przedstawiający dziecię jako samego Chrystusa, dźwigającego grzechy całego świata. Od tej chwili Christophorus, czyli święty Krzysztof, stał się patronem podróżnych. 

Gildia żeglarzy, a właściwie przewoźników obsługujących kanał Stecknitz, komunikujący Lubekę z Lauenburgiem, powstała już w XV. w. Początkowo  ołtarz przeznaczony był dla kościoła św. Mikołaja,  czyli pierwszego kościoła parafialnego Lubeki, dziś stanowiącego  architektoniczny fragment katedry (część zachodnia). Centralna scena ołtarza ukazuje Matkę Boską z Dzieciątkiem z popularnymi w późnym średniowieczu świętymi: Katarzyną Aleksandryjską i Barbarą. Skrzydła boczne ukazują m.in. Zwiastowanie, Nawiedzenie, Narodziny Jezusa, Pokłon Trzech Króli). 

Struktura organów odpowiada klasycznym organom północnoniemieckim: Hauptwerk, Rückpositiv, Oberwerk, boczne wieże pedałowe. Jest to wybitny instrument swoich czasów. Koncerty organowe organisty katedralnego odbywają się regularnie przez cały rok. Podczas Lubeckiego Lata Organowego koncertuje również wielu znanych organistów z Niemiec i zagranicy. Organy Marcussena zostały całkowicie odnowione w 2016 i 2022 roku.
Jeśli masz chwilę, usiądź w rzędach i posłuchaj (tylko ze słuchawkami!) koncertu organowego F. Poulenca na organy i orkiestrę g-moll (z koncertu z okazji 850-lecia katedry w Lubece).

Społeczność katedralna przez wieki przeżywała burzliwą historię - początkowo stłoczona między wieżami katedry, podczas gdy ponad 100 kanoników opiekowało się nawet 40 ołtarzami, z biegiem czasu uczyniła całą katedrę swoją własną. Wystawa nie pomija mrocznych czasów.
Innym aspektem jest przeprojektowanie przestrzeni kultu w latach 1960-70, po tym jak ciężki nalot zniszczył jedną piątą centrum Lubeki w nocy z Niedzieli Palmowej z 28 na 29 marca 1942 roku. Iglice wieży katedralnej zawaliły się, podobnie jak sklepienie chóru. Ponieważ kościół Mariacki został odbudowany jako pierwszy po wojnie, kongregacja katedralna miała dużo czasu na zastanowienie się nad renowacją katedry. W rezultacie powstało wspaniałe miejsce kultu z centralnym ołtarzem - symbolem życia kongregacyjnego w katedrze.